Mijn verhaal

Maandagavond heeft de fractie van de PvdA, de fractievoorzitters van de coalitie gemeld dat er geen basis meer is om samen bestuurlijk verantwoordelijkheid te kunnen nemen voor de gemeente Achtkarspelen.

De drie coalitiepartijen hebben twee jaar terug een coalitieakkoord neergelegd met de titel ‘een sosjaal, lokaal en belutsen mienskip’. Donderdagavond werden we geconfronteerd met een voorgestelde bezuiniging op het sociaal domein, oftewel de mens. Deze bezuiniging staat in onze ogen haaks op de ‘sosjale’ doelstellingen zoals we die samen hebben afgesproken.

Onder de noemer ‘er is overgehouden’ wordt voorgesteld het structurele budget te korten. Voor ons staat niet de vraag voorop wat is uitgegeven maar wat is nodig. En vanuit dat wat wij zien, is er nog heel veel nodig, veel meer dan het jaarlijks budget en de reserves groot zijn.
We hebben de nieuwe taken een jaar, we wisten niet wat we inhoudelijk en financieel op ons bordje kregen. We hebben gedaan wat we overgedragen kregen maar het was te vroeg om alle verbeteringen inhoud te geven. Dat was geen kwestie van ‘niet nodig’ maar van gebrek aan tijd, financieel inzicht en slagkracht van de gemeente. Wij willen niet hetzelfde maar meer, beter…omdat het nodig is, omdat er nog veel mensen, inwoners zijn die een extra steuntje in de rug heel hard nodig hebben.

Als je samenwerkt in een college, in een coalitie, moet je kunnen vertrouwen op elkaar. Daarbij mag je, uiteraard, zo nu en dan best van mening verschillen maar dat hoort altijd met respect voor elkaars overtuigingen, de gemaakte afspraken en goed fatsoen.

Vorige week is het vertrouwen wat nodig is om samen een gemeente te besturen, in een moeilijke tijd met zowel inhoudelijk als financieel grote uitdagingen, onherstelbaar geschaad. Zonder enig overleg met mij als verantwoordelijk wethouder of fractie, is de motie door de andere twee coalitiepartijen ingediend. Zo is onze partij niet gewend om, in een coalitie, met elkaar om te gaan. Zo willen en kunnen wij niet samenwerken.

Voor ons is het een principiële kwestie dat we nu niet onze inwoners weer confronteren met een bezuiniging maar juist inzetten op verbetering van de kwaliteit van de zorg. Dat vraagt eerder meer dan minder geld. Als er geld over was en is, moet dit, zo zijn wij van mening niet voor andere doeleinden worden ingezet maar ten gunste komen van een betere zorg, ten gunste van het verbeteren van de persoonlijke omstandigheden en het vergroten van de kansen van de meer kwetsbare inwoners.

Persoonlijk vind ik het jammer, maar ook voor mij was het vertrouwen weg. Ik heb donderdag meteen aangegeven dat ik de motie niet wil en niet kan uitvoeren. Dit gaat in tegen alles waar ik voor sta. Ik was met graagte werkzaam voor en dienstbaar aan onze inwoners en ben nog lang niet klaar. Ik bied de inwoners van Achtkarspelen mijn excuses aan dat ik de verantwoordelijkheid die, en het vertrouwen dat, dit college heeft gekregen niet waar heb kunnen maken.

Ik heb veel mooie en inspirerende mensen ontmoet. Ik wil jullie allemaal, maar in het bijzonder de inhoudelijk en financieel beleidsmedewerkers en mijn lieve, altijd dienstbare, secretaresse, danken voor de bijdrage die jullie aan mij en mijn missie hebben geleverd. Jullie hebben me veel geleerd, veel laten lachen, veel inspiratie geboden en samen hebben we veel niet maar ook heel veel wel bereikt. We wilden nog zoveel samen…zoveel ideeën…zoveel passie…voor…de mens.

Politiek lijkt soms een spel maar voor mij was het altijd iets wat ik vanuit mijn hart heb gedaan. Ik heb altijd gezegd dat bij wat ik doe, en zeker in deze politieke omgeving, ik mijzelf ’s avonds in de spiegel zonder schaamte aan moet kunnen kijken. Ik had de keus om hier concessies aan te doen of te blijven staan voor mijn eigen waarden en overtuigingen. Ik heb voor het laatste gekozen.

Of ik mijn werk af mag maken weet ik niet. Er vindt een nieuwe formatieronde plaats. Tot die tijd blijf ik nog even zitten om de lopende zaken af te ronden.

Voor nu, bedankt, tot ziens en pas een beetje op elkaar. In een samenleving leef je samen. Gelukkig… ben je niet alleen!