Mienskip.

Ik kan me best voorstellen dat mensen moeite hebben met het woord participatiemaatschappij. Het moeilijke woord geeft mij een gevoel van dwang en afstand. Heel anders dan ons ‘mienskip’.

We leven in een periode waarin steeds meer mensen onzeker zijn over hun werk en inkomen. Iedere week nog raken mensen hun baan kwijt. Dat betekent inkomensverlies maar ook verlies van je vertrouwde werkomgeving en het gevoel dat je er toe doet.

Bouwvakkers verliezen hun baan en mogen terugkomen als schijnzelfstandige zonder fatsoenlijke betaling en met verlies van zekerheid. Thuiszorgers moeten na een nieuwe aanbesteding onder slechtere arbeidsvoorwaarden hetzelfde werk doen. Wie zijn baan helemaal kwijtraakt, moet eerst maar eens dozen gaan vullen…

Ik was blij verrast met de bijdrage van Nanne de Jong van de FSU in de Tweede Kamercommissie op 28 november j.l. In zijn betoog pleit hij voor een tegenprestatie van de overheid: ‘stimuleer de uitkeringsgerechtigden om zelf regie te kunnen nemen en biedt faciliteiten om mee te doen in de samenleving!’

De PvdA in Achtkarspelen vindt dat iedereen recht heeft om mee te doen in de maatschappij en dat iedereen daarvoor een fatsoenlijk loon verdient. Dát moet door de overheid mogelijk worden gemaakt en dat kan de overheid ook, samen met de samenleving, met werkgevers en werknemers.

In onze gemeente zie ik al heel veel mensen meedoen zonder dat we er het woord ‘participatie’ aan plakken. Honderden vrijwilligers zijn actief bij sportverenigingen, musea en andere organisaties. Het is nog heel gewoon dat ouders helpen op school. Mensen melden zich spontaan als vrijwilliger als het zwembad dreigt te verdwijnen. In Buitenpost wordt een glazen huis neergezet dat een mooi bedrag voor een goed doel opbrengt én de saamhorigheid in het dorp versterkt. Allemaal vrijwillig, zonder dat daar van de gemeente een tegenprestatie tegenover hoeft te staan.

Ik ben blij met de kleine en grote stappen die zijn gezet door minister Lodewijk Asscher. Doorgeschoten flexibilisering wordt aangepakt. Arbeidsgehandicapten worden aan een baan geholpen bij reguliere werkgevers.  Strijd, met de Arbeidsinspectie, tegen schijnconstructies en uitbuiting.

Wat moet de gemeente doen? Een heleboel. Niet denken dat `gewoon werk` zo maar door uitkeringsgerechtigden of vrijwilligers kan worden gedaan. Zorgen dat mensen die zonder baan zitten zo snel mogelijk weer kunnen meedoen, tegen een fatsoenlijk loon. Een tegenprestatie vragen die de kansen op werk vergroot. Als opdrachtgever schijnconstructies niet toestaan. Zorgen voor leerwerkplaatsen als we werken aanbesteden. En nog veel meer.

Dan wordt onze samenleving een ‘mienskip’ waarin we klaar staan voor anderen zonder dat daar altijd een tegenprestatie tegenover hoeft te staan.

Aafke Postma
Kandidaat raadslid PvdA

deze column verscheen op 24 december 2013 in De Feanster als Spreekbuis