Maak kennis met ons nieuwe raadslid Otto Veenstra

In eerste instantie dacht ik, laat ik eens een stuk schrijven over een actueel onderwerp wat binnen de gemeente speelt, maar ik heb me bedacht. Eerst even voorstellen is wel zo netjes. Mijn naam is Otto Riekele Veenstra. Zoon van Riekele en Grietje Veenstra uit Surhuizum. De beste ouders die ik me kan wensen.

Ik woon in Augustinusga waar ik samenwoon met mijn vriendin Bea en heb twee prachtige dochters: Ilse en Eline. De laatste zit als steunfractielid met mij in de fractie van de PvdA en Groen links. De eerste is, naast haar werk voor een uitgeverij ook lid van het bestuur van de Spulwike Surhuizum. Een van de allerleukste meest gevarieerde feestweken in Friesland. Zelf ben ik, naast mijn werk als jongerenwerker en opbouwwerker, onder andere actief binnen ons lokale jeugdwerk en binnen het bestuur van het SOA festival. Want er is niets mooier dan een goed feest waar ook nog de mooiste muziek aller tijden te horen is. Keiharde rock en metal!

Sinds oktober dit jaar maak ik onderdeel uit van onze gemeenteraad. De aanleiding is op zich minder leuk. Wegens omstandigheden lukte het Wia Boonstra, die tot oktober namens de PvdA zitting had in de raad, niet om haar periode vol te maken. Er moest een opvolger komen en dat ben ik geworden. Politiek en menselijk gezien ben ik mijn hele leven al overtuigd lid van de Linkse kerk. Althans, die naam heeft links gekregen van haar vele tegenstanders. Persoonlijk zie ik het als een geuzennaam. Want waar staat linkse politiek voor? Gelijke kansen voor iedereen en eerlijk delen. Eigenlijk bijna raar dat niet iedereen zo denkt. Uitgaan van medemenselijkheid lijkt mij een volstrekt logische manier om naar de wereld te kijken.

En laat u niet bedotten door neoliberale retoriek. Niet iedereen heeft dezelfde kansen in dit land en het is zeker niet alleen een kwestie van hard werken om een fatsoenlijke levensstandaard te bereiken. Het begint al met waar je wieg staat. Ik ben naast raadslid ook jongerenwerker en zie al meer dan 25 jaar dat het wel degelijk uitmaakt waar die wieg staat. Het maakt een immens verschil of je uit een liefdevol gezin komt waar het goed gaat en geen problemen zijn op financieel, psychisch of relationeel gebied. Een jongetje van 10 die op zijn kleine zusje moet passen terwijl zijn moeder boven klanten ontvangt, helaas een voorbeeld uit de praktijk, heeft een andere start dan datzelfde jongetje die thuiskomt, fijne en positieve aandacht van zijn ouders krijgt en hulp bij het maken van zijn huiswerk.

Ook je financiële start maakt een groot verschil. Heb je ouders die het financieel goed hebben en een fijne vermogensbuffer op de bank, dan koop je naar alle waarschijnlijkheid, met een beetje hulp van thuis, een mooie woning die ook goed geïsoleerd is. Kom je daarentegen uit een gezin waar amper geld is, dan is de kans groot, dat je eerste woning een tochtige huurwoning is waar je je vandaag de dag compleet arm stookt en amper rond kunt komen. En dat deze huurwoningen ook in de sociale sector nog veel voorkomen is deels ook een politieke keuze.

Na de bankencrisis van 2008, veroorzaakt door graaiende bankiers, moesten wij als belastingbetalende Nederlanders miljarden in een aantal banken pompen om het financiële systeem op orde te houden. Vervolgens diende er bezuinigd te worden. Een van deze bezuinigingen was het invoeren van de verhuurdersheffing. Dit betekende dat de Woningbouwverenigingen jaarlijks een miljard euro, jawel, 1.000.000.000 euro, moesten overmaken aan het Rijk. Gevolg was, dat er amper nieuwe huurwoningen gebouwd werden en er ook amper werk werd gemaakt van de verduurzaming van de bestaande voorraad aan huurwoningen. En nu zitten juist veel huurders met de koude peren, want bakken is veel te duur. Dit soort dingen en vele andere zaken zorgen ervoor dat ik denk zoals ik denk.