Postbode Mieke.

Iedereen in mijn dorp Wergea kent postbode Mieke. Dagelijks spoedt zij zich langs de deuren om de post te bezorgen. Sprak eerder eens met haar af dat ik graag ’s een dag met haar mee zou willen gaan om nader kennis te maken met het werk van de postbode.

Enige dagen geleden was het zover. Precies op de dag dat bekend werd dat PostNL weer rode cijfers draait, ging ik mee met postbode Mieke. In het centrum van het dorp wordt de bulk post afgeleverd en daar laadden de postbodes Mieke en Tini hun karren vol om lopend door de wijken hun werk te doen. Ze kennen alle postcodes uit hun hoofd en controleren ook of adres en persoon wel kloppen. Dit is extra kwaliteit in een dorp, waar we elkaar nog kennen!

Samen met Mieke bezorgde ik de post en wat me direct opviel is de hoeveelheid reclame die de post moet afleveren. De hoeveelheid brieven en persoonlijke post valt daarbij in het niet. Voor de persoonlijke post geldt voor de postbode een geheimhoudingsplicht en zo hoort het ook. Mieke vertelde me dat zij een postbode is met een vast contract en dit wordt steeds meer uitzondering. Er wordt steeds minder per post bezorgd en dit betekent steeds minder vaste contracten. Ik betreur dit, want dit doet afbreuk aan het vertrouwen en het werk van de postbode.

Het zonnetje scheen en vaak deed ik even een praatje met een dorpsgenoot, hoe mooi kan het zijn! Zo zien we elkaar nog ‘ns, was vaak de opmerking. En zo is het ook. Postbode Mieke kent geen pauzes. Ze eet een boterham en drinkt wat water tijdens de momenten dat ze haar postkar verplaatst.

Het is echt topsport deze vier uren langs de deuren! Gelukkig is er waardering en goed contact met de leiding bij PostNL, die nog even langs kwam om van Mieke te horen of alles naar wens verloopt in Wergea. Tot slot viel mij op dat bij de meeste deuren de postbode een welkome persoon is.