In campagnetijd tref je vaak mensen die wat over de politiek kwijt willen. Eén van de vragen die ik vaak krijg: “Valt er eigenlijk wel wat te kiezen op 21 maart.” Het is één van de vele vragen. De crisis die we een aantal jaren geleden over onze hoofden kregen sloeg diepe wonden in onze samenleving. Vooral onze inwoners in Achtkarspelen die het al niet ruim hadden kregen het voor de kiezen. Veel, te veel mensen in onze gemeente kregen door de ineenstortende markten ontslag. In Achtkarspelen zag je steeds meer gezinnen worstelen om rond te komen. Onze gemeentelijke voedselbank kreeg steeds meer mensen aan de deur.
De crisis. Ik moet toegeven dat we daar in onze PvdA ook niet goed raad mee wisten. Ook in de politiek werden fouten gemaakt. Alle zorgtaken werden vanuit den Haag op het bordje van onze gemeente gekieperd. Een nieuwe taak voor de gemeente Achtkarspelen maar ook een nieuwe verantwoordelijkheid. Een verantwoordelijkheid voor de inwoners van onze gemeente. Die hebben we als lokale PvdA in Achtkarspelen opgepakt. Onze eerste wethouder in het college Gerda Postma is voortvarend te werk gegaan, geïnspireerd door de sociale achtergrond van de PvdA. Alle mensen in Achtkarspelen moeten mee doen in de samenleving was haar leus. Dorpenteams en de MOA maken het mogelijk om onze inwoners vanuit een isolement bij de samenleving te betrekken en hulp te bieden in situaties waar het nodig is.
Dat stokje heeft Sjon Stellinga overgenomen. We mogen denk ik trots zijn op de resultaten van onze inzet in de samenleving van Achtkarspelen. Meer mensen vanuit de bijstand naar werk, meer werkloze inwoners een baan, betere opvang en integratie van statushouders. En ook op andere terreinen heeft de PvdA in Achtkarspelen gewerkt aan een betere samenleving. Een sociaal beleid voor onze inwoners dat in gang is gezet maar waar we na de verkiezingen, verder mee willen. Gemeenschapsgeld niet investeren in asfalt maar in mensen. Dat is waar ik mij bewust voor inzet. Er valt wat te kiezen. Ik kies om te investeren in mensen.
