De MOA werkt!

Ruim een jaar geleden werd de MOA (Maatschappelijke Onderneming Achtkarspelen) opgericht. Een in gemeenteland bijna unieke stap. De PvdA was overtuigd van de juistheid daarvan, maar toch is het heel plezierig wanneer je dat oordeel bevestigd ziet. Bijvoorbeeld afgelopen woensdag.

Die dag vond de jaarlijkse ledenvergadering van plaatselijk belang Augustinusga plaats. Behalve de reguliere leden gaven uiteraard ook de meeste politieke partijen acte de présence (de PvdA was zelfs met zijn voltallige fractie aanwezig). Hoofdonderdeel van het onderhoudende programma was een optreden van een zogenaamde ‘dorpsstyliste’, een mevrouw die er haar levenswerk van had gemaakt om dorpen te beoordelen op hun verschijning, hun veiligheid en hun uitstraling. Uiteraard ging het er daarbij dan vooral om de verbetermogelijkheden hiervan te benoemen. Dat beloofde wat, ik ging er ‘ns goed voor zitten.

Ze had zich grondig voorbereid. Tijdens een eerder bezoek aan Augustinusga had zij een indrukwekkend aantal foto’s’ genomen die bijzondere plaatsen in beeld brachten. De soms gebrekkige afwatering, de hier en daar haperende verkeersveiligheid en wat onvolkomenheden in het wegdek werden scherp in beeld gebracht. Maar dan, wat was het openbaar groen hier fantastisch onderhouden. De dorpsstyliste werd er bijna lyrisch van. Zelden had zij een gemeente getroffen met zoveel verantwoordelijkheidsgevoel. De gemeente? “MOA”, bedacht ik bij mezelf. De presentatie ging verder en de styliste betoogde bijna verontschuldigend dat zij altijd extra aandacht gaf aan zwerfvuil omdat dat nu eenmaal zo verschrikkelijk ontsierend is. Maar… in Augustinusga had zij er wel heel lang naar moeten zoeken. Uiteindelijk bleef het bij twee fotootjes van een paar rondslingerende snippers papier in de berm. In Augustinusga kwam dus bijna geen zwerfvuil voor. En weer kreeg de gemeente een pluim op zijn hoed. “MOA”, dacht ik opnieuw.  De spreekster naderde het eind van haar betoog. Zij stond stil bij de plaatsnaamborden. Vrijwel altijd werden deze -zo was haar ervaring- volledig verwaarloosd. En maar al te vaak werd daardoor dus de entree van een dorp op voorhand verpest. En ook een dorp kan maar één keer een eerste indruk maken dus steevast luidde één van haar adviezen om die borden nu ‘ns schoon te maken. Dat was dus de gebruikelijke gang van zaken, zo vertelde ze. Zo ging dat bijna overal. Behalve natuurlijk … in Achtkarspelen. Er verscheen een foto op het projectiescherm waar te zien was hoe een paar mannen de borden van Augustinusga weer spic en span maakten. En eindelijk zei iemand het hardop: “Maar dat is de MOA!”. Een volledig terechte conclusie. Want de MOA werkt, in Achtkarspelen.